Eén van de oefenreeksen waar we in mijn school veel mee werken is de  baduanjin (8 brokaat oefeningen), een rekken en strekken oefensetje, die heerlijk is om de dag mee te beginnen. Omdat de Chinese namen voor de meesten lastig te onthouden zijn, kort ik ze vaak simpel af tot de “eerste oefening”, “tweede oefening”, etc.. Desalniettemin sta ik altijd stil bij de Chinese naam, want vaak is veel uitleg hierin vervat.

Een mooi voorbeeld is de tweede oefening: zuoyou kaigong si shediao (左右開弓似射雕), vrij vertaald: “links en rechts de boog openen, alsof je een adelaar schiet”. Los dat de naam heel dichterlijk is, legt het met een kort zinnetje tot in detail uit hoe je het hoort uit te voeren. Want behalve dat je de oefening beide kanten op uitvoert (links en rechts), zegt het openen van een boog het volgende:

1. De bogen in het oude China hadden in tegenstelling tot de moderne bogen van nu geen vizier. Bij het openen van de boog hield je de pees daarom rond oog hoogte voor het oor om te richten en niet zoals nu onder de kin.
2.  De voorste arm, waarmee de boog vastgehouden wordt, mag niet over-strekt zijn. Bij het schieten van de pijl slaat anders de pees tegen de binnenzijde van de onderarm.
3. Bij Chinees boogschieten houd je de boog boven je hoofd en door te spreiden van je armen trek je de boog open (net als bij kyudo – japans boogschieten). De praktische reden hiervoor is dat bij Chinees boogschieten vanuit gegaan wordt dat je op een paard zit.
4. Met het bovenstaande komen we direct uit bij puntje 4: je staat in een mabu – paardenstand, aangezien je op een paard hoort te zitten.

Als laatste wordt gesproken over “alsof je een adelaar schiet“. Dit stukje legt enerzijds uit dat je ver moet kijken om op de adelaar te richten. Anderzijds gaat het hierbij om focus en innerlijke rust te vinden: boogschieten was daarom een belangrijk onderdeel van de traditionele confucianistische opvoeding.